Zaburzenia psychiczne u dzieci – jak je rozpoznać?

Jeszcze kilkanaście lat temu, choroby psychiczne u dzieci były tematem tabu, a dziecko posiadające zaburzenie, często nazywane było rozwydrzonym. Jednak od kilku lat, coraz więcej uwagi poświęca się zdrowiu psychicznemu dzieci. Jest to głównie spowodowane tym, iż dzieci (zwłaszcza nastolatki) popadają coraz częściej w depresję. Kiedy zgłosić się po pomoc do psychologa, a kiedy do psychiatry dziecięcego? Jakie są symptomy mogące świadczyć o zaburzeniach psychicznych? Czym w ogóle jest depresja dziecięca? O tym, już dziś!

Symptomy zaburzeń psychicznych u dzieci

Zaburzenia psychiczne u dzieci nie są w żaden sposób grupą jednorodną, dlatego objawy zaburzeń są bardzo różne. Jednym z najbardziej popularnych oznak zaburzeń psychicznych jest trudność w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami. Często dzieci nie potrafią odnaleźć się w nowych sytuacjach np: zmiana szkoły. Zaczynają wtedy trzymać się na uboczu, często przy tym zamykając się w swoim hermetycznym świecie w którym są bardzo samotni.

Drugim, bardzo popularnym, zaburzeniem u dzieci są zachowania nieadekwatne do sytuacji czyli np: płacz bez powodu czy niewytłumaczalny śmiech.

Ospałość bądź nadpobudliwość może być również objawem depresji czy ADHD. Kolejnym bardzo groźnym (a często bagatelizowanym przez rodziców) zaburzeniem jest agresja słowna oraz fizyczna. Zwłaszcza, gdy agresja kierowana jest na siebie bądź w kierunku innych osób. Sprawianie bólu sobie (autoagresja) bądź innym powinno być skonsultowane z psychiatrą dziecięcym.

Najczęściej występujące zaburzenia psychiczne u dzieci

W okresie popularnego dojrzewania narastają problemy emocjonalne u dzieci i młodzieży. Już co trzeci młody człowiek, wymaga konsultacji psychiatry dziecięcego, a co dziesiąty leczenia w klinice. Do najczęściej występujących zaburzeń u dzieci i młodzieży zalicza się:

• depresje dziecięcą, o której można przeczytać na https://www.odzyskaj.eu/depresja-dziecieca-jak-ja-rozpoznac,
• stany lękowe- depresyjne,
• zaburzenia zachowania nie zależnie od płci,
• zaburzenia odżywiania (bulimia i anoreksja),
• uzależnienie od środków masowego przekazu – jest to całkiem nowe zjawisko,
• samookaleczenia – najczęściej u dziewcząt 12-15 lat.

Na przestrzenni ostatnich kilku lat, bardzo ważnym wyzwaniem dla lekarzy psychiatrów jest rozpowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wszelkiego rodzaju dopalaczy. Na rynku, średnio co tydzień pojawiają się nowe substancje psychoaktywne. Dopalacze powodują, nie tylko uzależnienie, lecz w wielu przypadkach także zgon. Nie rzadko zdarza się, iż młodzi ludzie umierają po spożyciu tylko jednej dawki narkotyku.

Depresja dziecięca jako konsekwencja samotności

Depresja, jako zaburzenie nastroju, dotyka każdego człowieka niezależnie od wieku. Jednak, aby stwierdzić, iż młody człowiek naprawdę ma depresję, musi wystąpić kilka objawów na raz, a są to:

• czas trwania intensywność objawów,
• spadek zainteresowania,
• nadmierne poczucie winy,
• utrata bądź wzmożony apetyt,
• zaburzenia snu.

Naturalny smutek mija zazwyczaj po paru dniach. Jednak w przypadku depresji dziecięcej, objawy nie mijają przez minimum dwa tygodnie. Gdy rodzic zauważy takie zachowanie u swojego dziecka, powinien zwrócić się z pomocą do psychologa szkolnego bądź psychologa z poradni dziecięcej.

Niestety, depresja dziecięca wynika głownie z samotności. Często rodzice zapominają, iż dzieci mają nie tylko potrzeby fizyczne (jedzenie i ubranie), lecz także potrzeby emocjonalne np: wspólne spędzania czasu. Potrzeby emocjonalne młodych ludzi są bardzo ważne. Właśnie od rodziców dzieci oczekują troski, empatii oraz poczucia bliskości.

Młodzi ludzie często czują się samotni także w grupie rówieśników. Coraz większe znaczenie mediów społecznościowych czy znajomości na odległość nie sprzyja poczuciu przynależności do danego środowiska. Samotność stała się bardzo powszechnym zjawiskiem pośród nastolatków.

Próby samobójcze, jako konsekwencja depresji?

Niestety, liczba prób samobójczych z roku na rok jest coraz większa. Samobójstwa stały się również drugą po narkotykach przyczyną zgonu dzieci i młodzieży. Niestety, coraz młodsze dzieci podejmują próby samobójcze – obecnie są to już nawet 7- 9 latki.

Najczęściej nastolatkowie podejmują próby samobójcze, dlatego iż nie umieją poradzić sobie z problemami lub/ i popadły w depresję spowodowaną samotnością.

Samookaleczenie jako forma zwrócenia na siebie uwagi

Jeszcze kilkanaście lat temu, samookaleczenie było tylko incydentem, często związanym z należeniem dziecka do grupy subkulturowej. W chwili obecnej samookaleczenie jest bardzo popularne zwłaszcza wśród młodych dziewcząt.

Samookaleczenie stało się nie tylko sposobem radzenia sobie relacjami z innymi, lecz także spektakularną formą zwrócenia na siebie uwagi rodziców czy innych dorosłych.

Zaburzenia psychiczne występujące u młodych ludzi wcale nie są rzadkością. Jednak odpowiednia szybka reakcja rodziców, wychowawcy czy pedagoga szkolnego może uchronić dziecko przed pogłębianiem się problemów natury psychicznej.